Kadın...
Okuyan, çalışan, çocuk doğuran, çocuk bakan, ev temizleyen, yemek yapan, siyaset yapan, blog yazan, bakımlı olan, ana-babaların “ilerde bize bakar kız evlat” dedikleri kadın..
Dedelerle evlendirilen, tecavüze uğrayan, teşhirci diye suçlanan, okula yollanmayan, tacize uğrayan, kendi rızasıyla denilen, hakkı yenilen, hor görülen kadın…
Yani biz, hepimiz…
2012 yılında insanların “özgürce” sesini duyurabildiği, bloglarda, twitterde, facebookta düşüncelerini dile getirebildiği, internetten her istediği bilgiye anında ulaşılabildiği bu devirde hala…
Kadın üzerinden siyaset yapılıyor, bir takım çıkarlar için manevi değerler üzerinden hiçe sayılıyor, hayatıyla oynanıyor.
Gittikçe daralıyoruz, sıkışıyoruz. “belki” ler ve “değişim” lerin aslında göz boyama olduğnu; aslında her şeyin herkesin aynı olduğunu bir bir anlıyoruz.
İnsanların çalışmak için getirildikleri görevlerinde yapmak zorunda oldukları şeyleri yapmadıkları, sadece kendilerini, ceplerini düşündükleri; gerekli, denetimlerin, kontrollerin yapılmadığı, sabit düşüncelere takılıp tek amaç haline getirildiği, polisinden kalecisine herkesin “kabadayı” kesildiği dönemimizin faturası yine kadınlara kesiliyor. Kendi eksikliklerini bizlerin hayatlarını kısıtlayarak gidermeye çalışıyorlar. Empati yapmadan, uzmanları dinlemeden, sonuçları düşünmeden, kendi kafalarına göre “kral da benim padişah da” diyerek bizler üzerinden politika yapıyorlar.
Önceden komplo teorisi gelen bir çok şeyin gerçeğe dönüştüğünü gördükçe,” kadınlar çalışmasın; evlerin, peçelerin ardına kapatılsın” düşüncelerinin çok da ütopik olmadığına karar veriyorum. Geçmişten günümüze şöyle bir düşünecek olsak, önceleri şiddetle hayır dediğimiz bir çok şeyin nasıl gelip de yerleşip alışkanlık haline geldiğini ve bizim hiçbir şey yapamadığımızı görüyorum.
Düşünüyorum, üzülüyorum, çare arıyorum, kendim adıma ne yapabilirim diyorum.
En azından korkmayıp düşündüğümü, doğru bildiğimi söyleyebilmeliyim diyorum. İnsanlar düşünsün evet dedikleri 5 şeyin yanında bir gün çok büyük bir hayır diyecekleri bir durum gelebileceğini ve onlara dokunmayanın sokmuş, hatta zehrini bile akıtmış olabileceğini idrak etsinler istiyorum; fakat geç olmasın, çok geç olmasın. Bir dönem olsun bu sadece. İnsanların özgürlüklerinin ne kadar önemli olduğunu anladıkları, düşünceleri ne olursa olsun düşünebilmenin ve bunları dile getirebilmenin ne kadar güzel olduğunu idrak edebildikleri bir dönem…
Umuyorum…
